Biblioteka V LO

Zanim wybierzecie się na wakacje, wpadnijcie do biblioteki! Pamiętajcie, że na upały, gradobicie, przymrozki i ulewy najlepsza jest dobra lektura. Przyda się również jako okład na złamane serce lub nieodwzajemnioną wakacyjną miłość. Oczywiście życzymy Wam aby wymienione powyżej sytuacje nie były waszym udziałem, ale… , tak na wszelki wypadek zabierzcie ze sobą książkę ona nigdy nie zawiedzie.

Jeszcze jutro i pojutrze możecie nas odwiedzić w godzinach 8.30-12.00.

Zapraszamy i życzymy wspaniałych wakacji! 

Oto 20 książek nominowanych do Nagrody Literackiej „Nike” 2022 – 26. edycja. Wśród 20 nominowanych tytułów znalazło się osiem powieści. Są to:

• „Dewocje” Anny Ciarkowskiej,

• „Pulverkopf” Edwarda Pasewicza,

• „Rozpływaj się” Anny Cieplak,

• „Golem” Macieja Płazy,

• „Rzeszot” Bartosza Sadulskiego (przeczytaj fragment książki!),

• „Przewóz” Andrzeja Stasiuka (przeczytaj recenzję książki i wywiad z autorem),

• „Heksy” Agnieszki Szpili

• „Kierunek zwiedzania” Marcina Wichy.

Nominowano trzy tomy esejów:

• „Gra w rasy” Przemysława Wielgosza,

• „Chamstwo” Kacpra Pobłockiego

• „Mireczek. Patoopowieść o moim ojcu” Aleksandry Zbroi.

Oraz cztery tomy poetyckie:

• „Gift z Podlasia” Justyny Kulikowskiej,

• „Mondo cane” Jerzego Jarniewicza,

• „Mucha” Leszka Szarugi

• „Czeski zeszyt” Kiry Pietrek.

Jury przyznało nominacje dwóm biografiom:

• „Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana” Artura Domosławskiego

• „Stanisław Lem. Wypędzony z wysokiego zamku” pióra Agnieszki Gajewskiej.

Nominacje przyznano też:

• Magdalenie Grzebałkowskiej za reportaż „Wojenka. O dzieciach, które dorosły za wcześnie”,

• Joannie Ostrowskiej za reportaż historyczny „Oni. Homoseksualiści w czasie II wojny światowej” (przeczytaj fragment książki i wywiad z autorką)

• Tymonowi Tymańskiemu za tom wspomnień „Sclavus”. Laureatów nagrody poznamy w październiku.

Poznański Czerwiec’56 należy do tych wydarzeń w historii Polski, o których powinniśmy pamiętać. Ranga tego wydarzenia, po którym nastąpiły kolejne manifestacje przeciwko komunistycznej dyktaturze oraz policyjnym metodom rządzenia krajem – w 1970, 1976 i 1980 jest nadal marginalizowana i sprowadzana niekiedy do wydarzeń na poziomie regionalnym. To my, mieszkańcy Poznania musimy zadbać o pamięć tego wydarzenia, jednego z ważniejszych buntów wolnościowych i antytotalitarnych w Europie Środkowej lat pięćdziesiątych XX wieku.

Zapraszamy do biblioteki, gdzie znajdziecie książki na temat Poznańskiego Czerwca’56.

Z okazji zbliżającej się rocznicy Poznańskiego Czerwca uczniowie naszej szkoły przeszli ulicami miasta pokonując trasę jaką 66 lat temu maszerowali ich dziadkowie. Czy wiecie, że ALBERT CAMUS, w dniu 12 lipca 1956 roku wygłosił w Paryżu przemówienie na wiecu solidarności z robotnikami Poznania. Oto fragment jego wystąpienia:” Jeśli chodzi o mnie, wystrzegać się będę zawsze zachęcania w najmniejszym nawet stopniu do walki i do buntu ludzi, w których walce nie mogę brać udziału. Lecz teraz, gdy ludzie ci u kresu poniżeń zbuntowali się, a potem zostali zamordowani – czułbym sam do siebie pogardę, gdybym ośmielił się wykazać najmniejszą powściągliwość w ocenie tego morderstwa i nie wyrazić całego mojego szacunku dla ofiar represji i całkowitej z nimi solidarności…” A było tak….W 1956 roku warunki życia rodzin robotniczych były bardzo złe, a wynagrodzenie za ciężką pracę nie wystarczało na godne życie. W Poznaniu dużym wówczas ośrodku przemysłowym narastało społeczne niezadowolenie. Załoga największego zakładu poznańskiego, tj. Cegielskiego (Hipolit Cegielski Poznań) domagała się, aby władze cofnęły narzucone normy pracy, obniżyły ceny i podwyższyły płace Pierwszy etap robotniczego buntu trwał od godziny 6.00 do 10.30. W tym czasie robotnicy zorganizowali strajk w największych zakładach miasta. Następnie wyszli na ulice formując pochód, który przekształcił się z demonstracji robotniczej w manifestację społeczeństwa, czego wyrazem było zgromadzenie się około 100 tys. mieszkańców przed Prezydium Miejskiej Rady Narodowej, mieszczącym się w dawnym Zamku Cesarskim, przy obecnej ulicy Święty Marcin. Poznański czerwiec pochłonął 58 ofiar w tym 50 cywilów, 4 żołnierzy, 1 milicjanta i 3 funkcjonariuszy UB. Wśród 50 ofiar cywilnych, aż 13 z nich nie miało ukończonych 18 lat. Najmłodszą ofiarą Poznańskiego Czerwca 1956 był 13-letni Romek Strzałkowski, który stał się symbolem poznańskiego buntu. 600 rannych. Ogółem aresztowano ok. 250 osób, w tym 196 robotników. Intensywne śledztwo połączone z biciem i maltretowaniem podejrzanych, prowadzone przez liczną grupę funkcjonariuszy z Warszawy, miało potwierdzić tezę władz, że sprawcami wydarzeń 28 czerwca byli prowokatorzy z opozycyjnych organizacji i obca agentura.

Kochani czytelnicy, czy Wam się to podoba czy nie, jesteście jeszcze dzieciakami dla Waszych rodziców i obsługi bibliotecznej. Z okazji Dnia Dziecka zapraszamy na słodycze i wspomnienia z dzieciństwa.

Dzięki współpracy z Radą Rodziców zakupiliśmy do biblioteki kolejne tytuły z uczniowskiej listy książek przez Was oczekiwanych. Aby zaspokoić Wasze potrzeby i własną bibliotekarską ciekawość, zakupiliśmy komiksy i książki graficzne.

Czy wiecie, że zanim pod koniec XIX wieku opublikowano pierwsze komiksy, istniała już długa tradycja opowiadania obrazem sekwencyjnym, do której komiks nawiązywał. Obrazy sekwencyjne, to takie, które dopiero celowo zestawione obok siebie tworzą narrację i pozwalają zrozumieć odbiorcy jej sens. Pierwsze obrazy sekwencyjne powstawały już w starożytności. Rodzajem opowieści obrazkowej wykonanej w postaci reliefu była ustawiona w 113 r. na Forum Trajana w Rzymie kolumna Trajana. W 155 scenach dokumentowała zwycięską kampanię wojenną cesarza.

Podobny układ rozbudowanej opowieści obrazkowej miała pochodząca z czasów średniowiecza Tkanina z Bayeux. To haftowana barwnymi nićmi tkanina o długości ponad 70 metrów, na której uwieczniono podbój Wysp Brytyjskich przez Wilhelma I Zdobywcę. Opowieść w całości tworzy spójną narrację, w której kolejno ukazano wszystkie etapy podboju. W średniowieczu bardzo popularnym motywem sztuki sakralnej były opowieści pasyjne – opowiadające historię męki Chrystusa. Średniowieczny widz, oglądając obraz, krok po kroku „podążał” za głównym bohaterem opowieści, czyli Chrystusem. Oglądanie zaczynał od sceny jego wjazdu do Jerozolimy, a kończył na scenie Wniebowstąpienia. Wraz z wynalezieniem w XV w. druku obrazkowe opowieści stawały się coraz bardziej powszechne i ten sposób opowiadania rozwijał się w następnych stuleciach.

Bardzo ważnym czynnikiem wpływającym na ewolucję narracji obrazkowych, a potem komiksów, był rozwój prasy w XIX w. Była to prasa ilustrowana, w której publikowano dużo rycin i ilustracji. Rodolphe Töpffer został uznany za jednego z prekursorów komiksu. Współpracował z prasą codzienną, drukując w niej swoje prace cyklicznie w odcinkach. Töpffer wpadł na pomysł, aby zestawić obok siebie dotąd oddzielnie występujące ilustracje w taki sposób, aby wzajemnie się dopełniały i komentowały, tworząc spójną narrację. Prace Rodolphe’a Töpffera nie były jeszcze komiksami. Były historyjkami obrazkowymi. Różnica pomiędzy komiksem a historyjką obrazkową polega na tym, że historyjki obrazkowe nie posiadają dymków tekstowych.

Na początku historii komiksu rysownicy nie używali szczególnie wyrafinowanych technik pracy. Jednak przez następne kilkadziesiąt lat twórcy komiksów zaczęli stosować w swojej pracy wiele innych technik rysunkowych, graficznych i malarskich. Współcześnie do tworzenia opowieści obrazkowych wykorzystuje się również nowoczesne programy komputerowe.

Czy wiecie, że pierwszy komiks pt. Yellow Kid autorstwa Richarda Feltona Outcaulta ukazał się 1896 r., a w Polsce w 1932 r. 120 przygód Koziołka Matołka autorstwa Kornela Makuszyńskiego i Mariana Walentynowicza.

Po przeszło stu latach rozwoju komiks ma swoich mistrzów i uznawany jest za jedną z dziedzin sztuki współczesnej. Jednym z najbardziej znanych polskich twórców komiksów jest Grzegorz Rosiński autor znanej serii Thorgal.

Udostępnij:FacebookTwitter

Czy pamiętacie historię np. „O krasnoludkach i sierotce Marysi”, czy „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko”, a może „O Janku Wędrowniczku”, „Co słonko widziało”, „Stefek Burczymucha”? Aż trudno uwierzyć, że ich autorka – Maria Konopnicka, najwybitniejsza poetka okresu realizmu, nowelistka, pisarka dla dzieci, krytyczka, publicystka, tłumaczka, urodziła się właśnie 23 maja, w 1842 roku.

Dla zainteresowanych polecamy:

https://www.youtube.com/watch?v=6ChWxaoJe6s

https://www.historiaposzukaj.pl/wiedza,osoby,1695,osoba_maria_konopnicka_i_ksiazki_dla_dzieci.html

https://culture.pl/pl/tworca/maria-konopnicka

Pofantazjujcie z nami i książkami, które mogą zaspokoić potrzeby nawet bardzo wybrednego czytelnika. Na naszej TYMCZASOWEJ wystawie, majowe fantazjowanie. Wstążeczki w kolorze bzu pięknie ozdabiają książki o niebanalnej fantastycznej tematyce. Tym razem Fantasy – książki, w których nadprzyrodzone motywy, bohaterowie, czas, miejsca akcji, postaci i okoliczności zdarzeń dopełniają się nawzajem i odkrywają przed nami nieznane światy. Czy wiecie, że pierwiastki mityczne i inne, które stanowią źródło fantasy i jego licznych podgatunków, były częścią niektórych największych i najbardziej sławnych dzieł literatury takich jak „Epos o Gilgameszu” i innych najdawniejszych zapisów znanych ludzkości. Od „Odysei” po „Beowulfa”, od „Mahabharaty” do „Księgi tysiąca i jednej nocy”, od „Ramajany” do „Podróży na Zachód”, i od „Legend arturiańskich” i średniowiecznych romansów po poemat epicki „Boska komedia” – fantastyczne opowieści o odważnym bohaterze i bohaterce, o strasznych, śmiercionośnych smokach i tajemniczych światach, inspirowały wielu słuchaczy i autorów. W tym sensie historia fantastyki i historii literatury są nierozerwalnie związane. Istnieje wiele dzieł, gdzie granica pomiędzy fantastyką a innymi gatunkami jest zatarta, a pytanie czy autorzy wierzyli w możliwość istnienia opisywanych cudów w utworach takich, jak „Sen nocy letniej” czy „Pan Gawen” i „Zielony Rycerz”, sprawia, że trudno rozróżnić, gdzie i kiedy fantastyka w nowoczesnym sensie ma swój początek.

8. maja przypada Dzień Bibliotekarza i Bibliotek! Bez czytelnika? Książek? Rozmów z uczniami? Wymiany uśmiechów? Jak tu świętować? Dlaczego w NIEDZIELĘ? Czy ktoś przypomni sobie o tym święcie w poniedziałek? Tymczasem czekamy! Wasze bibliotekarki w książkach uwięzione. Zdjęcia Kinga Tarka

Rok szkolny powoli się kończy. Nie dla wszystkich oczywiście, a jedynie dla tych, którzy wyczekują kwitnienia kasztanów. Dla maturzystów, którzy przeczytali już wszystkie zaległe lektury, przeliczyli zadania, wkuli tyle, ile wchłonął ich umęczony, uczniowski mózg. Mamy nadzieję, że dla nich przyszedł czas na majówkę i fantazjowanie. Podpowiadamy jak połączyć koncertowo to co zdawałoby się połączyć się nie da, czyli książkę ciało i głowę! Na piątkę, na szóstkę, na sto dwa! Cudownie, doskonale, fenomenalnie, nadzwyczajnie, nierealnie, celująco, niezwykle efektownie, popisowo, tak uczniowie klas 1B, 2B i 3B pod kierunkiem prof. Iwony Ratajczak pięknie i po mistrzowsku fantazjują z FANTAZJĄ!