Jeśli macie problemy z zapamiętaniem treści lektur szkolnych, pomoże Wam Stanisław Barańczak:
Hamlet
Duch: brat jad wlał do ucha.
Syn ducha: o, psiajucha!
Stryja w ryj? Drastyczny krok.
Zwłoka. Jej finał: stos zwłok.
Romeo I Julia
Rody Werony: wraży raban.
Młodzi: hormony. Starzy: szlaban.
Mnich: lekarstwem zielarstwo?
Finał: trup grubą warstwą.
Otello
Tło: gondole i doże.
Centrum uwagi: łoże.
Wąż: Jago. Mąż: ” Ja go!…” Duszona:
Żona. Finał: obsada kona.
Makbet
Szkot: bestia bitna.
Żona: ambitna.
Ręce umywa. Ma gdzieś.
Bór: marsz na mur! Finał: rzeź.
Czymże są owe biografioły? Żartobliwymi czterowierszami skonstruowanymi z możliwie nierównych linijek, wariacjami na temat biografii postaci powszechnie znanych, których nazwisko paść musi w pierwszych wersie, a reszta to już szalony, nieraz zgoła absurdalny, ciąg skojarzeń, lingwistyczna żonglerka (bo muszą być rymy!) i radosna twórczość. Zbiorek uzupełnia cudowny suplemencik – Appendix umożliwiający człowiekowi kulturalnemu zrozumienie i zapamiętanie, o co chodzi w 7 podstawowych utworach W. Szekspira. Kto będzie chciał czytać sztuki? [pytanie retoryczne].
Bez wątpienia Barańczak pisząc „Biografioły” bawił się przednio i podobne poczucie od początku staje się udziałem czytelnika. Wierszyki-portreciki, czasem zaskakująco trafne, nasycone są specyficznym, purnonsensowym humorem, co od razu przywodzi na myśl limeryki z „Rymowanek dla dużych dzieci” Wisławy Szymborskiej. Obie książki można postawić obok siebie i czytać na przemian jako remedium na chandrę, globusa i inne dolegliwości ciała tudzież ducha.
Stanisław Barańczak (ur. 13 listopada 1946 w Poznaniu) – polski poeta, krytyk literacki, tłumacz poezji, jeden z najważniejszych twórców Nowej Fali, działacz Komitetu Obrony Robotników. Używał pseudonimów (m.in.) Barbara Stawiczak oraz Szczęsny Dzierżankiewicz i Feliks Trzymałko.
Jest bratem pisarki Małgorzaty Musierowicz.
Absolwent I LO w Poznaniu. Ukończył filologię polską na UAM. Debiutował w 1965 na łamach miesięcznika „Odra” jako poeta. W latach 1967-1971 członek redakcji miesięcznika „Nurt”. W latach 1967-1969 należał do PZPR. W 1973 uzyskał stopień doktora za rozprawę o twórczości Mirona Białoszewskiego. Pracownik naukowy UAM, w 1977 za działalność w KOR usunięty z uczelni.
Sygnatariusz Listu 59 (1975) oraz członek-założyciel Komitetu Obrony Robotników. Był jednym z członków zespołu redakcyjnego „Zapisu”. W lutym 1977 roku w sfingowanym procesie został skazany za przekupstwo na rok więzienia w zawieszeniu. Uczestniczył w słynnej głodówce w kościele św. Marcina w Warszawie, która była apelem o uwolnienie wszystkich ofiar wypadków czerwcowych i tych, którzy stanęli w ich obronie. Wykładał na Uniwersytecie Latającym w Poznaniu i Krakowie oraz współorganizował Towarzystwo Kursów Naukowych (1978).
W 1980 r. aktywnie działał w wielkopolskiej „Solidarności” i wrócił na Uniwersytet Adama Mickiewicza. Otrzymał ofertę pracy w Stanach i opuścił kraj. Od 1981 r. był wykładowcą na Harvard University w USA. Od 1983 członek zespołu redakcyjnego czasopisma „Zeszyty Literackie” (Paryż). W latach 1986-90 był też redaktorem naczelnym „The Polish Review”. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W listopadzie 2006 roku odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski. Honorowy Obywatel Miasta Poznania. Doktor honoris causa Uniwersytetu Śląskiego i Jagiellońskiego.
Nagrody i odznaczenia
• 1972 – nagroda im. Kościelskich
• 1972 – nagroda Pióra za poezje
• 1980 – nagroda im. Jurzykowskiego
• 1990 – nagroda PEN Clubu za przekłady
• 1991 – nagroda miasta Poznania
• 1994 – Gigant według poznańskiego oddziału Gazety Wyborczej
• 1995 – doktorat honoris causa Uniwersytetu Śląskiego (5 czerwca)
• 1996 – Nagroda Polskiego PEN Clubu im. Jana Parandowskiego
• 1996 – amerykańska nagroda za przekład tomiku Wisławy Szymborskiej pt. „Widok z ziarnkiem piasku” (ang. View with a Grain of Sand) (wykonany wspólnie z Clare Cavanagh)
• 1999 – nagroda literacka Nike za tom Chirurgiczna precyzja
• 2006 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.
• 2006 – doktorat honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego (14 listopada)
• 2009 – Wrocławska Nagroda Poetycka Silesius za całokształt twórczości
Źródło:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Stanis%C5%82aw_Bara%C5%84czak
http://lekturki.com/2010/10/biografioly-stanislaw-baranczak/
